„Weselny toast” – przemowa (ocena 5/10)

Film równie angażujący co weselne przemówienia. Ma też lepsze momenty.

Bohater po porzuceniu przez partnerkę przechodzi trudny okres. Po miesiącu od rozstania wysyła do niej sms. Oczekiwanie na odpowiedź spędza na rodzinnym obiedzie. Szokiem staje się propozycja od przyszłego szwagra wygłoszenia mowy weselnej.

Pomysł zaczerpnięty z inspiracji komiksowej, stąd pewne problemy z przełożeniem na formę filmową. Praktycznie cała fabuła sprowadza się do narracji bohatera z offu w trakcie rodzinnego obiadu. Uzupełnione retrospekcjami i prospekcjami weselnego przemówienia. Daje to łatwość w bezpośrednim kontakcie z widzem (zburzenie tzw. „czwartej ściany”), z drugiej męczy narracja „z głowy” bohatera. W dodatku jest on mało sympatyczny, raczej fajtłapowaty w negatywnym stylu, stąd trudno zaangażować się w jego rozterki. Także jego partnerka nie wygląda na osobę po której należałoby miesiącami rozpaczać.

Owszem jest kilka ciekawszych pomysłów (sam motyw męczarni rodzinnego obiadu, czy też obawy przed ważnym wystąpieniem), jednak jako całość klasyfikuje się kategorii „przeciętna, bo są gorsze, francuska komedia romantyczna”. Przegadane, ze specyficznym poczuciem humoru, zrealizowane minimalnym nakładem środków. Pojawiło się w kinach i dzięki uznanemu dystrybutorowi utrzymało przez kilka tygodni, ale raczej nikt o tym filmie dłużej pamiętać nie będzie.

Plusy:

+ kameralne

+ ma lepsze momenty

+ klimat rodzinnego obiadu

+ bezpośredni monolog do widza (przekroczona „czwarta ściana”)

+ dystrybucja Gutek Film

Minusy:

- mało angażujące

- oszczędne realizacyjnie

- męcząca narracja z offu

- przegadane

- nijacy bohaterowie drugoplanowi