„Psy i koty 3: Łapa w łapę” – ryby się nie liczą (ocena 6/10)

Bardziej zostanie ten film zapamiętany jako jednodniowa próba dystrybucyjna niżli kontynuacja ciekawego pomysłu.

Nastoletni adept tenisista ze swoim psem Rogerem, jak Federer, mieszkają nad nastolatką Zoe z kotem Gwen, jak Stefani, której ze względu na schyłek muzycznej kariery ojca grozi wyprowadzka. Młodzi ludzie siedzą w swoich smartfonach i nawet się nie zauważają. Zwierzaki tymczasem pod nieobecność swoich panów obsługują tajną misję pozwalającą psom i kotom żyć w zgodzie.

Mamy do czynienia z dwoma liniami narracyjnymi. Pierwsza dotyczy stricte świata zwierząt i jest typową intrygą kryminalną, w której czworonogi, i nie tylko czworo-, wchodzą w typowo ludzkie czynności, jak chociażby nadzorowanie porządku świata. Druga odnosi się do współczesnej młodzieży, która zamiast kontaktować się ze sobą na żywo używa do tego celu telefonów komórkowych. Dominuje ta pierwsza narracja, a próba jej skrzyżowania mało udana. Problemem w tym, że narracja zwierzęca skierowana jest do młodszego odbiorcy niż ta „ludzka”. Zadbano o odwzorowanie zwierzęcych zachowań, wartką chociaż przewidywaną akcję oraz niezłe dialogi – polski dubbing, co nie jest regułą, pozytywnie uzupełnia, a także trafne poczucie humory jak chociażby w aluzji do ryb. Dużo gorzej jest w wątku ludzkim, szczególnie scena z windą wyjątkowo niesmaczna.

Premiera filmu przypadła dzień przed zamknięciem kin z powodu kolejnej fali pandemii. Może się okazać, że będzie jedynym filmem, którego kariera w kinach sprowadzi się do jednodniowych pokazów.

Plusy:

+ wartka akcja w świecie zwierząt

+ odwzorowanie zwierzęcych zachowań

+ zabawne dialogi

+ poprawny dubbing

Minusy:

- niewykorzystany potencjał wątku nastolatków

- zróżnicowane grupy odbiorców

- feralna data premiery

Zwiastun: