„Przyjaciel z dzieciństwa” – kontrast zawodowy (ocena 5/10)

Niedopracowana komedia mająca potencjał ze względu na kontrast postaw zawodowych.

Atrakcyjna, młoda, ambitna prawniczka tuż po podpisaniu nowej umowy dostaje od prezesa wydawałoby się proste zadanie nakłonienia wnuczka do przejęcia schedy po dziadku. Pikanterii dodaje fakt, że kobieta zna potencjalnego nowego prezesa z dzieciństwa.

Zderzenie ambitnej pracoholiczki z wyluzowanym wnukiem milionera. Kontrast pomiędzy dusznym korporacyjnym biurem a piękną urokliwą przyrodniczo wyspą. Z tego wynikał potencjał filmu. Ale zapomniano napisać przynajmniej szczątków scenariusza, a dialogi powierzono grafomanowi. Nie odnajdują się aktorzy, może i atrakcyjni wizualnie, jednak zagubieni w papierowych rolach. Jak na komedię zabrakło również poczucia humoru. Nie wykorzystano również potencjału romantycznego – w końcu bohaterka ma też rozterki przedmałżeńskie. Cóż kolejny nieudany romans z kinem na Netflixie.

Plusy:

+ potencjał kontrastów

+ ładne widoczki

+ atrakcyjni wizualnie bohaterowie

Minusy:

- brak scenariusz

- fatalne dialogi

- sztywne aktorstwo

- bezkomediowość