„Pod otwartym niebem” – recydywista (ocena 6/10)

Uniwersalny problem adaptacji w społeczeństwie osoby z kryminalną przeszłością w specyficznej japońskiej obyczajowości.

Mikami po długiej odsiadce pragnie porzucić mafijną przeszłość i rozpocząć normalne życie – znaleźć pracę, środki na utrzymanie i poszanowanie otoczenia.

Japońska reżyserka korzysta z pierwowzoru literackiego, jednak bardzo szczegółowo komponuje scenariusz ukazując kluczowe zagadnienie wyobcowania osoby po dłuższym pobycie w więzieniu. Brakuje może jedynie dokładniejszej genezy okoliczności wejścia do światka przestępczego. Siłą filmu jest postać głównego bohatera. Wzbudza on sympatię, bo też często wydaje się bardziej przystosowany, wrażliwy i poczciwy niż osobnicy, którzy nigdy nie mieli zatargu z prawem. Pozytywny odbiór bohatera to też zasługa świetnej aktorskiej roli.

Film pozostaje w klimacie japońskim. Krzykliwe dialogi. Szacunek dla starszych. Ale jednocześnie wpływ współczesności – świetna scena z hałasującymi sąsiadami. W japońskiej społeczności problemy niestosowania, zresztą nie tylko recydywisty, ale także niepełnosprawnych, wybrzmiewają w jeszcze większej skali.

Produkcja pozostaje w stylu azjatyckim. Bliżej jej do kina artystycznego, czy nawet dramatu psychologicznego, niż mafijnego czy też sensacyjnego. Dla niektórych widzów może być zbyt monotonny.

Plusy:

+ reżyseria

+ dopieszczona kompozycja scenariusza

+ wyrazista kreacja głównego bohaterka

+ oddana specyfika stosunków społecznych w Japonii

Minusy:

- brak pełniejszej genezy skazania

- azjatycka monotonia narracji

- widoczny pierwowzór literacki – zbyt proste przeskoki czasowe

Zwiastun:

tytuł oryginalny: Subarashikisekai

produkcja: Japonia

rok: 2020

gatunek: dramat

festiwale: Festiwal Pięć Smaków

· reżyseria, scenariusz: Miwa Nishikawa

· zdjęcia: Norimichi Kasamatsu

· montaż: Ryuji Miyajima, Tomomi Kikuchi

· obsada: Koji Yakusho, Taiga Nakan