„Nosorożec” – bandyta (ocena 6/10)

Przygnębiający, ale podejrzanie prawdopodobny obraz ukraińskiego światka przestępczego.

Wychowany na ukraińskiej wsi, nazywany ze względu na swój wygląd – nosorożcem, młody mężczyzna pnie się w górę w gangsterskiej hierarchii nie przebierając w środkach.

Sencow to reżyser powszechnie znany, ale ze względów politycznych – jego aresztowanie przez Rosję Putina oraz walka o zwolnienie zaktywizowało środowisko filmowe na całym świecie. Tym ciekawsza jest jego wizja Ukrainy tuż po rozpadzie Związku Radzieckiego. „Nosorożec” trafił na festiwal w Wenecji, a w Polsce był pokazywany na festiwalu warszawskim i przeglądzie kina ukraińskiego, ma również w grudniu trafić do szerszej dystrybucji. Zasłużenie, bo to ciekawy obraz, chociaż niełatwy w odbiorze. Już pierwsza sekwencja w bardzo ciekawy sposób operuje przeskokami czasowymi wykazując wyjątkowo oryginalny filmowo montaż. Także gangsterska faza ma ciekawą klamrę. Produkcja pozostaje jednak bardziej psychologiczna, niż gangsterska, chociaż nasiąknięta scenami drastycznymi. Smutne jest chyba najbardziej to, że przypomina to realną sytuację, zresztą nie tylko na Ukrainie: bezradność szarych obywateli, brak interwencji odpowiednich służb. Jeżeli już gangstera ma spotkać kara to z rąk jeszcze bardziej drastycznych gangów.

Plusy:

+ przeskoki czasowe (oryginalny montaż)

+ podejrzanie realne

+ wyrazistość

+ poprawnie rozpisane dialogi

+ znany z pozafilmowych wydarzeń reżyser

Minusy:

- drastyczne

- wymagana znajomość specyfiki okresu przełomu po okresie ZSRR

- niszowe kino skupiające się na psychologii, a nie sensacyjnej akcji

- uproszczenia i pewien pretensjonalizm