„(nie)śmiertelność”: umieranie (ocena: 6/10 – za duszę)

Osobiste rozważania o umieraniu.

Autorka filmu uczestniczy w procesie odchodzenia swojej podstarzałej babci. Przy okazji drąży temat życia po śmierci.

Dokument ma bardzo osobisty charakter. Proces odchodzenia ukazany jest z punktu widzenia osoby zaangażowanej rodzinnie. Wnuczka stawia sobie fundamentalne pytania o życiu, jego sensie i ewentualnej kontynuacji po śmieci. Co ciekawe to bliska śmierci babcia podchodzi do tematu bardziej sceptycznie pozostawiając rozważania od życiu po śmierci jako zbyt daleko idące. Wnuczka natomiast dociera do wielu różnych osób i bardzo odmiennych opinii na ten temat. Ta wielostronność spojrzenia to największa zaleta filmu.

Dokumentalnie to prosta formuła – głównie dialogów i wypowiedzi osób opowiadających o swojej pracy i poglądach. Wykorzystuje sentymentalne i melancholijne ujęcia. Brakuje trochę archiwalnych wspomnień młodości babci wnuczki. Ogólnie jednak jest smutno, bo o w końcu film o umieraniu, a zbyt pewności na coś „dalej” nie daje.

Ważnym elementem jest filmowe doświadczenie rodzinne. Twórczyni jest wnuczką grawera Alberta Yersina, córką dźwiękowca Luca Yersina, siostrzenicą filmowca Yvesa Yersina i reżysera Claude'a Yersina. Widać filmowe doświadczenie i zręczną rękę reżyserską.