„Moja ulubiona wojna” – komuna na Łotwie (ocena 8/10)

Przystępny i wiarygodny obraz schyłku komunizmu w krajach nadbałtyckich.

Bohaterka w latach 70-tych ubiegłego wieku jako kilkuletnia dziewczyna orientuje się w sytuacji swojego kraju będącego częścią żelaznej kurtyny. Próbuje odnaleźć genezę sytuacji w II Wojnie Światowej, której studiowanie staje się jej pasją. Sytuacja w krajach socjalistycznych jednak stopniowo ulega zmianie wraz z dorastaniem i dojrzewaniem bohaterki.

Idealna lekcja historii. Film unika sentymentalizmu za okresem komunizmu, w sposób wiarygodny i realistyczny ukazując zbrodniczy system. Symbolem dla małej dziewczynki są niedostatki w sklepach zobrazowane problemem z kupnem masła. Dorastająca dziewczyna trafnie diagnozuje i genezę i brak perspektyw imperium zła.

Dzięki przyjętej formie – sprawnie połączenie gatunków z nasileniem narracji animowanej, produkcja jest atrakcyjna i przystępna także dla współczesnego widza. I nawet jeżeli narracja z offu staje się monotonna, to i tak to jedna z najlepszych produkcji ukazania istoty komunizmu. I jego upadku. Idealna lekcja historii. A dla polskiego widza dwie dodatkowe serialowe niespodzianki.

Plusy:

+ wiarygodny obraz historyczny

+ bez sentymentalizmu do komunistycznego reżimu

+ retrospekcje wojenne

+ animacje w plecionymi elementami dokumentalnymi

+ przystępne dla współczesnej młodzieży

+ atrakcyjnie zmontowane

+ polskie akcenty serialowe

Minusy:

- narracja z offu

- brak szerszej perspektywy obozu komunistycznego

Zwiastun:

tytuł oryginalny: Mans mīļākais karš

produkcja: Norwegia, Łotwa

rok: 2020

gatunek: animacja

festiwale: Międzynarodowy Festiwal Filmów Animowanych w Annecy, 36. Warszawski Festiwal Filmowy

· reżyseria, scenariusz: Ilze Burkovska-Jacobsen

· montaż: Julie Vinten, Reinis Rinka, Julie Vinten

· zdjęcia: Andrejs Verhoustinskis, Trond Jacobsen, Mārcis Ābele

· muzyka: Karlis Auzāns, Kārlis Auzāns

· animacja: Krišjānis Ābols, Neil Hammer, Arnis Zemītis, Kerija Arne, Toms Burāns