„Liga sprawiedliwości Zacka Snydera” – kości matki (ocena 7/10)

Wersja reżyserska filmu, który cztery lata temu bardzo rozczarował RECENZJA.

W obliczu zagrożenia piątka superbohaterów łączy swoje siły. Brakuje jedynie Supermena.

To co jest największą wadą tej produkcji, czyli masakryczna długość – podziały na rozdziały sugerują że powinno się traktować jako serial a nie pojedynczy film, staje się największą zaletą. Jest bowiem dużo czasu na charakteryzację bohaterów, ukazanie ich ludzkiej twarzy, a także dystansu humorystycznego. Pokrywa to sztampowy scenariusz wątku głównego, który wysuwał się na pierwszy plan w pierwotnej wersji. Film staje się bardzo osobisty, a kameralne sceny dialogowe nadają klimatu. Obowiązkowe sceny akcji nie rażą już tak bardzo, gdy są odpowiednio dawkowane. Nawet sceny wskrzeszenia Supermena, czy też fajtłapowatość czarnego charakteru w sekwencji końcowej nie irytują tak bardzo.

Niestety skutkiem ubocznym jest rozciągnięcie filmu do granic możliwości odbioru. Konia z rzędem temu, kto przetrwa w domu tak długi seans bez przerw na herbatę, czy toaletę. A to zawsze zakłóca odbiór. Niezbędny jest również dobry sprzęt, bo oglądanie na laptopie to raczej nie najlepszy pomysł.

Jest to z pewnością odgrzewany kotlet i pomysł na ratowanie się w trudnych czasach zamknięcia kin. Niespodziewanie jednak wersja reżyserska poprawia negatywny wydźwięk sprzed 4 lat. No i przynajmniej po uwzględnieniu wszystkich scen wiadomo, na co wydano 300 mln USD. Okazuje się, że nie tylko na efekty specjalne.

Plusy:

+ pełna charakteryzacja bohaterów

+ wyrazistość postaci

+ kameralny klimat

+ ciekawe interakcje międzyludzkie

+ rozmach realizacyjny

Minusy:

- dystrybucja telewizyjna

- odgrzewany kotlet

- masakrycznie długie