„Licorice Pizza” – łóżko wodne (ocena 5/10)

Film który jednych zachwyca, innych odrzuca. Co jest w sumie typowe dla reżyserii Paula Thomasa Andersona.

Młodzieńcze zauroczenie Ga’rego do długonogiej Alany przetrwa do dorosłego życia i specyficznych aktywności pary tj. aktorstwo, kręcenie filmów i reklam, sprzedaż łóżek wodnych, era flipperów, aktywność w kampanii wyborczej.

Wyraźnie widać iż dla reżysera urodzonego w 1970 roku to film osobisty, może nawet autobiograficzny. Styl lat 80-tych jest odwzorowany szczegółowo, dla osób z pokolenia reżysera może być to podróż równie sentymentalna.

Niestety sama narracja jest chaotyczna, motywacje bohaterów często irracjonalnie, wątki porzucane (aresztowanie, zalanie domu …), końcowy przekaz mało zrozumiały. W dodatku trwa to zdecydowanie za długo.

Są tacy którzy uważają to za najlepszy film 2021 roku (Złote Globy, ranking filmwebu), ale dla widza szukającego w kinie dobrze opowiedzianej historii to produkt niestrawny. A zastanawianie się nad inspiracją tytułem jedynie dla maniaków lat 80-tych.

Plusy:

+ stylizacja lat 80-tych

+ wyrazistość bohaterów

+ szybkie tempo narracji

+ wątki drugoplanowe

+ warstwa muzyczna

Minusy:

- chaos narracyjny

- irytujące motywacje bohaterów

- za długie

- niezrozumiały tytuł

- wymagana znajomość filmów Paula Thomasa Andersona