„Lamb” – owieczka córeczka (ocena 6/10)

Parafrazując popularne sformułowanie, a najlepiej oddając istotę tej produkcji: Islandia to nie kinematografia – to stan umysłu.

Małżeństwo prowadzące wiejską farmę, w górzystych rejonach Islandii, odbiera kolejny miot owieczek. Jedna z nic jest cokolwiek nietypowa.

Na pierwszy rzut oka to kino monotonne, oszczędne w dialogi i mało dynamicznego. Nie pasuje to do gatunku fantasy, czy też science-fiction. Jednak powolne odkrywanie prawdy prowadzi w tym kierunku. Zadbano o urozmaicenie akcji i czytelny podział na rozdziały, pozostawiając jednak klimat kameralnego życia na odludziu. To film czterech aktorów (pięciu?) i praktycznie jednej lokalizacji. Ma swój urok, ale również może zamęczyć i rozczarować brakiem wyrazistego przesłania. Nic tak dobrze nie łączy tych sprzeczności co aktorka Noomi Rapace, znana z występu w typowym SF jakim był „Prometeusz”.

Gdyby się jednak przyjrzeć bliżej fabule, to odpowiada ona wielokrotnie stosowanym zabiegom. Co więcej dotyka istotnych aspektów codzienności. Jak chociażby utraty dziecka. Ale również przywiązania do zwierząt, które często zastępuje unormowanie stosunków międzyludzkich w rodzinie. Nie przypadkiem zresztą równolegle z owieczką pojawia się w filmie przemiły kotek, zwierzę dla wielu traktowane jak własne dziecko.

Polski dystrybutor wybrał mało fortunną sylwestrową datę premiery, ale przynajmniej nie tłumaczył anglojęzycznego tytułu. Może to i dobry film na początek nowego roku. Oby ten był mniej absurdalny od tytułowego motywu. Warto również odnotować niemały polski wkład w produkcję filmu, który jest widocznym debiutem reżyserskim.

Plusy:

+ poziom absurdu

+ powolne odkrywanie rzeczywistości

+ sielski klimat

+ surowe krajobrazy

+ czytelny podział na rozdziały

+ ciekawe suspensy

+ zaangażowanie Noomi Rapace

+ polski wkład produkcyjny

+ pozostawiony anglojęzyczny tytuł

Minusy:

- oszczędne w akcję