„Jeźdźcy sprawiedliwości” – tragikomizm (ocena 7/10)

Trudno wyobrazić sobie trafniejszy wybór na festiwalowe otwarcie w Kazimierzu Dolnym po rocznej przerwie pandemicznej.

Tragedia w kolejce zostaje uznana za wypadek. Ale grupa poszkodowanych rozpoczyna prywatne śledztwo.

Czyż ostatnie kilkanaście miesięcy nie było mieszanką dramatu, komedii, absurdu i sensacji? Film co prawda bardziej odnosi się do zagadnienia terroryzmu, jednak wpisuje się w nastrój całego świata. Jak to powiedział duński reżyser Anders Thomas Jensen istotą staje się poszukiwanie sensu w bezsensownym otoczeniu.

Jensen w sposób perfekcyjnie łączy różne gatunki. Fabuła podąża w kierunku kina zemsty. Staje się jednak tragikomiczną refleksją nad spiskowymi teoriami dziejów. I nie przekracza dzięki odpowiedniej dawce humoru granicy śmieszności. Bohaterowie wciąż są sympatyczni i można się z nimi identyfikować mimo że nie do końca ich poglądy prowadzą do szczytnych rozwiązań. Jensen radzi sobie nawet gdy w pojedynczych scenach wprowadza rozwiązania typowe dla kina sensacyjnego – mocne strzelaniny nakręcone są sprawnie niczym najlepsze produkcje tego gatunku.

To film wprost stworzony na pokazy festiwalowe: publiczność żywo reagująca, brawa po zakończeniu. Może w kinowej dystrybucji aż takich zachwytów nie będzie, ale i tak trzeba to uznać za najciekawszą propozycję w popandemicznej (o ile nie będzie kolejnych „fal”) rzeczywistości.

Plusy:

+ tragikomizm

+ poczucie humoru

+ reżyseria

+ umiejętne przechodzenie pomiędzy gatunkami

+ ekscentryczne postacie

+ umiejętne aktorstwo

Minusy:

- przerysowanie