„Cruella” – dwie Emmy (ocena 7/10)

Koncert aktorski i powrót do lat 70-tych ubiegłego wieku.

Młoda, ekscentryczna, z powodu trudnych przeżyć w młodości, Estella marzy o karierze projektantki mody. Niestety zatrudniona z pomocą dwóch złodziejaszków w domu handlowym jest przesuwana do czyszczenia toalet.

Każdy czarny charakter ma genezę swojego zachowania. Tytułowa Cruella znana z książek i wcześniejszych adaptacji, jako jednoznacznie okrutna kobieta, nieczuła na pocieszne zwierzaczki, nabiera ludzkiej twarzy. Co więcej zarówno ona, jak i jej pomagierzy wykreowani są na pozytywnych bohaterów, skrzywdzonych przez niesprawiedliwy świat.

Film jest podróżą sentymentalną do ubiegłego wieku. Wszystko tutaj współgra z ówczesnym obrazem, nierzadko mało pozytywnym świata. Perfekcyjna scenografia, charakteryzacja i kostiumy. Plus rewelacyjna muzyka.

Jest to jednak popis aktorski – wręcz pojedynek dwóch Emm. Na drugim planie także ciekawe kreacje. A na okraszenie pocieszne pieski, bynajmniej nie dalmatyńczyki.

Spore problemy produkcyjne, pomysł powstał 10 lat temu sprawiają, że nie czuć należnej reklamy tej produkcji. A okazuje jak na razie najlepszą produkcję popandemicznej rzeczywistości kin.

Plusy:

+ upozytywienie negatywnych postaci

+ stylizacja na lata 70-te

+ aktorstwo

+ scenografia, kostiumy, charakteryzacja

+ muzyka

Minusy:

- niedoprecyzowany odbiorca

- niejednoznaczność gatunkowa

- problemy realizacyjne

- słaba promocja