„Co widać i słychać” – nawiedzona (ocena 6/10)

Klimatyczny horror, zbyt przywiązany do oryginału książkowego.

Młode małżeństwo z córeczką, za namową męża sprowadza się do starego domostwa na odludziu. On zaczyna wykłady na miejskiej uczelni, ona osamotniona w domu zaczyna mieć wątpliwości co do decyzji męża.

Klasyczny motyw młodego małżeństwa w starym domu, z podejrzanymi poprzednimi właścicielami. Mimo, że to oczywisty punkt wyjścia do horroru, film stara się długo trzymać rezon. Zahacza nawet o problemy małżeńskie i społeczne. Jednak w końcu sobie folguje dość przeciętnymi scenami straszenia.

Widoczny jest książkowy pierwowzór. Wprowadzanie zbyt wielu bohaterów szkodzi narracji. Są postacie ważne dla fabuły, a prawie nieobecne, jak chociażby córka. Do tego dochodzą dwaj pomocnicy ogrodnicy, studenci i koledzy z pracy męża, miejscowi mieszkańcy. Trudno się przebić parze głównych bohaterów. Udaje się to dzięki wyrazistym rolom Jamesa Nortona i Amandy Seyfried.

Dbałość o scenografię, przyzwoity montaż, niezła oprawa muzyczna. Wszystko to zrobiłoby lepsze wrażenie w kinie. Seans domowy trochę się jednak dłuży.

Plusy:

+ klimat

+ scenografia

+ aktorstwo

+ montaż

+ dźwięk

Minusy:

- zbyt wielu bohaterów drugoplanowych

- kiepska adaptacyjna

- za długie

- problem z zakończeniem

- dystrybucja netflixowa