„Babilon. Raport o stanie wojennym” – precz z komuną! (ocena 7/10)

W czterdziestą rocznicę wprowadzenia przez Jaruzelskiego Stanu Wojennego film, który pokazuje że wojna z narodem trwała dłużej niż przez kilka grudniowych dni.

W maju 1982 roku komunistyczne władze powoli wycofują się z restrykcji: zniesiono godzinę policyjną, umożliwiono kontakt telefoniczny. Na ulicach jednak wciąż trwają protesty brutalnie tłumione przez milicję i oddziały ZOMO. Uczeń warszawskiego liceum organizuje plakat przeciwko aresztowaniu polonistki, co spotyka się z reakcją nadzorującego szkołę wojskowego.

Film w sposób wiarygodny, chociaż zapewne jednostronny, ukazuje rzeczywistość Polski okresu Stanu Wojennego. Odnosi się do miesiąca wzmożonych demonstracji przeciwko komunistom w Warszawie i brutalnej postawy władzy tłumiącej demonstracje. Zbieżność czasowa ze śmiercią Grzegorza Przemyka (genialny film "Żeby nie było śladów") jest jak najbardziej zamierzona. Film pokazuje walkę społeczną na poziomie prostych ludzi nie zgadzających się z wprowadzonymi restrykcjami, roznoszącymi ulotki, angażującymi się w niesprawiedliwość we własnych społecznościach (szkoła, zakład pracy). Może trochę przerysowana postawa milicji (libacje alkoholowe) ukazuje wiele przypadków, które finalnie doprowadziły do śmierci lub kalectwa. W kontekście braku rozliczenia sprawców Stanu Wojennego jak kania dżdżu potrzebne jest takie filmowe ukazanie ówczesnej rzeczywistości.

Film jest przedsięwzięciem raczej niskobudżetowym, jednak zadbano o realne odwzorowanie rzeczywistości: scenografia, kostiumy, a także wszechobecna wówczas muzyka – jakże często w tekstach przemyconych przez cenzurę odnoszących się do zastanej rzeczywistości. Warto odnotować urozmaicenia w postaci dokumentalnych wstawek oraz animacji będących nawiązaniem do popularności komiksów. Cały ten okres wyglądał jak mroczny komiks, w którym zła władza walczyła z ludem. Wstyd tylko że ludzie odpowiedzialni za te czasy w rzekomo wolnej Polsce chodzili nie tylko bezkarni, ale z podniesionym czołem.

Niestety nie zdecydowano się na kinową dystrybucję. Film trafia bezpośrednio do telewizji publicznej, przez co będzie postrzegany jako kolejne współczesne narzędzie do walki politycznej, a nie wstrząsające świadectwo zbrodni komunistycznych.

Plusy:

+ ukazanie realiów stanu wojennego

+ dramatyzm sytuacji

+ urozmaicona forma (animacje, dokumentalne wstawki)

+ dbałość o scenografię i kostiumy

+ wyrazistość postaci

+ muzyka lat 80-tych

+ premiera w 40 rocznice wprowadzenia Stanu Wojennego

Minusy:

- mało zrozumiałe dla współczesnej młodzieży

- słaby aktorsko główny bohater

- jednostronne i przerysowane

- brak dystrybucji kinowej

Zwiastun:

produkcja: Polska

rok: 2021

gatunek: dramat

· reżyseria: Marek Bukowski

· scenariusz: Marek Bukowski, Maciej Dancewicz na podstawie Marka Nowakowskiego „Raport o stanie wojennym. Zapiski z codzienności”

· zdjęcia: Artur Zdral

· montaż: Mateusz Kiełbowicz

· scenografia: Agata Stróżyńska

· obsada: Szymon Bukowski, Jolanta Fraszyńska, Przemysław Bluszcz, Piotr Głowacki, Sławomir Orzechowski, Maciej Mikołajczyk, Kacper Borowski, Grzegorz Palkowski