„Babcia Wandzia” – Wszyscy Święci (ocena: 7/10 za Epifanie)

Dobrze zjeść i porozmawiać z doświadczoną życiem staruszką - mało kto pogardzi.

Babcia Wandzia, religijna wdowa, przyjmuje obiadem młodego mężczyznę – (nie)spodziewanego gościa. Ten co prawda nie może zdradzić losu jej męża nieboszczyka, ale w odnalezieniu drobnej zguby pomoże.

Wyrazista postać głównej bohaterki skonfrontowana ze swoimi gości. Wyjątkowymi, ponadczasowymi, obiektami kultu. Ale to człowiek jest tutaj najważniejszy. Potrafi ugościć, ugotować i co najważniejsze wysłuchać. Święci mają typowo ludzkie problemy: są głodni, zabiegani, zapracowani, zmęczeni, sfrustrowani, rozczarowani dziećmi.

Tak specyficznie religijnego filmu potrzeba. Ukazuje on z jednej strony prostotę wiary, z drugiej że granica która dzieli człowieka od świętości nie jest odległa. Wielokrotnie wyśmiewane babcie moherowe berety często mają więcej rozumu niż zastępy intelektualistów. A do tego gotują pyszne pierogi.

Skromny, kameralny film. Oparty na trzech dialogach. A i tak mógłby to być pomysł na dłuższy metraż. Przysłużył jednak młodej reżyserce jako początek jej artystycznej drogi. Oby kontynuowane, bo tak wrażliwych twórców niezwykle we współczesnym kinie, nie tylko polskim, brakuje.

Trudno ten film znaleźć. Tym większy szacunek dla festiwalu Nowe Epifanie, podczas których miał swój pokaz. W dodatku na inaugurację i z rozmową z reżyserką po seansie.

Zalety:

+ prostota religijności

+ zwykli święci

+ dialogi

+ postać babci

+ pozytywny przekaz

+ zwarta forma

Wady:

- materiał na dłuższy metraż

- brak dystrybucji

produkcja: Polska

rok: 2023

gatunek: krótkometrażowy komediodramat religijno-fantasy

reżyseria, scenariusz: Karolina Kowalczyk
zdjęcia: Aleksandra Kamińska
montaż: Kajetan Pieczyński
muzyka: Tomasz Karc
scenografia: Kunchok Palmo
kostiumy: Feliksa Żurawska, Anna Tiepłow
charakteryzacja: Anna Tiepłow
światło: Krzysztof Solich
dźwięk: Małgorzata Mendrek, Maryla Kłosowska
obsada: Grażyna Zielińska, Filip Orliński, Piotr Kramer, Justyna Fabisiak