„Zło nie istnieje” – zapadnia (ocena 6/10)

Irańska produkcja – laureat festiwalu w Berlinie, wyłoniona do otwarcia 26.edycji festiwalu Wiosna Filmów, który odbył się pomimo pandemii koronawirusa.

Bohater filmu prowadzi normalne życie w irańskiej rodzinie. Nic nie wskazuje na charakter pracy, którą wykonuje i konsekwencje jakie ma ona dla społeczeństwa. Przestrzega przepisów, pokornie wypełnia polecenia, jest przykładnym ojcem i mężem. Może jedynie czerwona farba na przedniej szybie samochodu jest wskazówką dla widza.

Początkowo to film o zwykłej rodzinie i jej codziennym życiu. Dopiero pod koniec pierwszej noweli ujawnia się prawdziwe przesłanie, kontynuowane już w sposób przewidywalny w kolejnych trzech częściach. Ich powiązanie, oprócz motywu przewodniego, jest trudnym zadaniem dla widza. Jednak wysiłek jest wart kompleksowego efektu. Chociaż odmienny styl poszczególnych części można uznać za mankament. Kto wie czy krótkometrażowy film w postaci pierwszej części nie pozostawiłby najbardziej wyrazistego wrażenia.

Zakończenie pierwszej noweli przeorganizuje koncept filmu. W kolejnych reżyser rezygnuje już z klimatu zaskoczenia, fabuła odnosi się do konkretnej tezy, często wykorzystywanej w sztuce filmowej. O ile poprzednie filmy irańskiego reżysera skierowane były do irańskiej rzeczywistości (siłą rzeczy filmy te są w Iranie zabronione), o tyle w tym przypadku temat jest uniwersalny - z łatwością można przypomnieć również bardzo podobne polskie produkcje.

Kinematografia irańska już wielokrotnie zaskakiwało skostniały świat współczesnego kina, począwszy od niezapomnianych „Dzieci niebios”. „Zło nie istnieje” zdobył główną nagrodę festiwalu w Berlinale, ale pozostanie atrakcją głównie dla wąskiej widowni. Jest bowiem filmem zbyt monotonnym i jednak za długim. W Polsce po pokazach festiwalowych nawet nie wiadomo czy wejdzie do oficjalnej dystrybucji.

Plusy: