Aladyn – małpka, latający dywan i dżin z lampy (ocena: 8/10)

Musicalowo-komediowa, bardzo wierna animowanemu pierwowzorowi produkcja Disneya. Wyreżyserowana przez Guya Ritchie, którego styl pasuje tutaj jak pięść do nosa.

Aladyn jest drobnym złodziejaszkiem, któremu w niecnym procederze pomaga sprytna małpka. Pewnego razu poznaje podczas swojego procederu piękną kobietę, która służy na zamku. Tymczasem królewna nie pokazuje się światu od czasu gdy jej matka zaginęła. Aladyn aby zdobyć miłość wyrusza na wyprawę, podczas której w jego ręce wpadają magiczne przedmioty.

Klasyczna w formie, a także w fabule wersja historii znanej praktycznie wszystkim. Żywa akcja, przerywana piosenkami, przesyt kolorów, chaos odpowiadający życiu w arabskim miasteczku i przepych na dworze królewskim. Ale także przebiegły zły charakter i rodząca się wielka miłość. Twórcy nie naruszyli podstawy historii, a wiele motywów jest wprost zapożyczana z oryginału. Nie ma więc co liczyć na oryginalność. Przesyt kolorów powoli się nudzi, a zmyślne kradzieże nie robią już większego wrażenia. Wszystko zmienia pojawienie się zaczarowanego w lampie dżina. Nastrój zmienia się na groteskowo-komiczny, a nowy bohater zjednuje sobie sympatię widza, nawet kosztem pociesznej małpki. To załatwia już resztę filmu, bo nawet jak fabuła przymula, to zaraz zaradny dżin ją ożywia kolejnym pomysłem.

Twórcy dobrze pozycjonują się w klimacie kina Hollywood, czemu sprzyja zarówno akcja wydarzeń, jak i nasycenie scenami muzyczno-tanecznymi. Niektóre są wręcz bajeczne. A niektóre komiczne.

Dobrze się to ogląda na dużym ekranie IMAXu, może jedynie za mało efektów 3D i minimalnie za długie. Jak na tego typu produkcję jednak miłe zaskoczenie.

Plusy: