Złe wychowanie Cameron Post – leczenie homoseksualizmu (ocena 6/10)
Jak leczyć, a może bardziej czy w ogóle leczyć? Homoseksualizm – choroba, czy wolność jednostki?
Tytułowa Cameron Post (absolutnie zjawiskowa Chloë Grace Moretz) zostaje przyłapana przez własnego chłopaka na miłości lesbijskiej. Zesłana zostaje karnie na leczenie do katolickiego ośrodka religijnego. Tam poznaje osoby z podobnymi skłonnościami, i poznaje specyficzne metody
Określenie homoseksualizmu chorobą wywołuje współcześnie dziką pasję obrońców tej „przypadłości”. Nie wchodząc jednak w dyskusje światopoglądowe przez wiele lat był on tak traktowany, z opracowanymi, często drastycznymi metodami leczenia. Jedną z nich były ukazane w filmie obozy religijne.
Film jednoznacznie potępia takie praktyki, jednak robi to w bardzo stonowany sposób. Nie deprecjonuje samego procesu, przedstawiając go w miarę łagodny sposób, skupiając się bardziej na bohaterach, którzy nie mogą sobie psychicznie poradzić ze swoimi skłonnościami. Niewątpliwą zaletą jest próba spojrzenia z punktu widzenia właśnie ludzi homoseksualnych, którzy poza odmienną preferencją seksualną nie wyróżniają się z grona swoich rówieśników. Ważne jest również to, że udaje się bardzo kameralnie przedstawić miłość homoseksualną, film nie epatuje dosłownością, jak chociażby sławetna scena jedzenia brzoskwini z tak chwalonego „Tamte dni, tamte noce”.
To typowe kino niezależne: kameralne, stonowane, prowadzone w wolnym tempie. Jednak ma w sobie jakiś magnes przyciągający, powodujący że wciąga, angażuje, intryguje. Duża w tym zasługa zarówno zrównoważonej kompozycji scen (dłużyzny są, ale nie takie nachalne jak często w tego typu filmach), ale przede wszystkim zjawiskowej Chloë Grace Moretz – trzymającej film w garści.
Nie przeszkadza nawet, że film jest adaptacją książki - bestsellerowej powieści Emily M. Danforth. Nawet jeżeli nie oddaje w pełni ducha powieści to ma swój specyficzny styl, pozwalający ludziom o różnych poglądach zastanowić się nad zasygnalizowanymi problemami.
Atrakcją filmu są sceny wyimaginowane, senne, które jednakże pozwalają wejść w umysł bohaterki, w jej marzenia, pokusy, tęsknoty. Wielokrotnie można się złapać na tym, że dana scena odgrywa się jedynie w głowie dziewczyny. Tutaj ponownie wychodzi znakomite aktorstwo Moretz.
Ukierunkowanie filmu na percepcje z punktu widzenia bohaterki ma jednak także swoje mankamenty. Na ekranie pojawiają się bardzo wybiórczo dotyczące jej fakty, a zbyt wiele niedopowiedzeń pasuje do kina niezależnego, ale stanowi przeszkodę w przekazie dla szerszej widowni, a taką mógłby ten film, z korzyścią dla dyskusji o temacie homoseksualizmu wśród młodzieży, pozyskiwać.
Bardzo udanie oddało się natomiast oddać epokę, w której toczy się akcja – lata 90-te ub. wieku. To było o tyle ważne, że podobne praktyki obecnie należą już do rzadkości (przynajmniej w takich krajach jak USA). Subtelna dbałość o szczegóły scenograficzne, kostiumowe i charakteryzacje pozwalają odczuć, że akcja dotyczy okresu minionego.
Ten film to przede wszystkim sygnał, że o problemie homoseksualizmu można i trzeba rozmawiać bez zacietrzewienia i jednostronnego spojrzenia. Obecnie niestety nierealne, bo tematyka LGTB stała się zbyt upolityczniona i traktowana jako element zwalczania ruchów religijnych i krytyki Kościoła Katolickiego. A popularność dużo gorszych filmów traktujących o tym temacie, z epatowaniem scenami zbyt dosłownymi jest lepszym orężem niż taki stonowany, wchodzący w psychikę osób homoseksualnych film. Tym milsze zaskoczenie, że został zauważony na festiwalach (Sundance) i wchodzi do polskich kin – po cichu, bez pompy, ale z ładnym plakatem.
Plusy:
Chloë Grace Moretz
ukazanie tematu od strony psychiki osoby homoseksualnej
dbałość o ukazanie epoki sprzed 20 lat
Minusy:
jednostronność przekazu
monotonne, przedłużane sceny
przesadnie dużo niedopowiedzeń
oczywista puenta
Zwiastun:
Tytuł oryginalny: The Miseducation of Cameron Post
Polska premiera: 25 stycznia 2019
Dystrybutor: Aurora Film
Produkcja: USA
Rok: 2018
Gatunek: dramat
Festiwale: Sundance (nagroda główna), Transatlantyk, American Film Festival
reżyseria: Desiree Akhavan
scenariusz: Desiree Akhavan, Cecilia Frugiuele
muzyka: Julian Wass
zdjęcia: Ashley Connor
obsada: Chloë Grace Moretz, John Gallagher Jr., Sasha Lane, Forrest Goodluck, Jennifer Ehle
