Isabelle i mężczyźni – ponętna Juliette Binoche (ocena: 3/10)

Nie można być w związku od dziesiątej do siedemnastej …

Isabell (Juliette Binoche) panicznie szuka miłości wdając się w coraz to bardziej nieudane romanse. Zamiast szczęścia i odnalezienia tego jedynego czekają ją kolejne zawody miłosne. Nawet wizyty u psychoanalityka-wróżbity na niewiele się zdają.

Zamknięte pomieszczenia. Nieruchoma kamera. Długie sceny. Drętwe dialogi.

„Jak dobrze w końcu przestać gadać” – tylko ta kwestia może się w tym słowotoku spodobać.

No chyba, że ktoś gustuje we wciąż pięknych krągłościach Juliette Binoche, urzekającą w każdej minucie tego nudnego filmu. Aktorka została nominowana za tę rolę do Europejskiej Nagrody Filmowej dla Najlepszej Aktorki. Z drugiej strony dziwne, że tak piękna kobieta, pomimo starań nie może znaleźć odpowiedniego faceta. Chyba te ładniejsze mają szeroki wybór? Jakby zatrudnić kogoś mniej atrakcyjnego wydźwięk filmu byłby wiarygodniejszy.

Po drugiej stronie jest zupełnie nieudany aktorsko występ Gerarda Depardieu.

Do tego dochodzą słabe zdjęcia, kiepski montaż, niechlujna scenografia. Chyba ktoś pomyślał, że wystarczy puścić na plan genialną i uroczą Binoche.

Film jest nakręcony z punktu widzenia i może dla kobiet stanowi materiał do przemyśleń. 72-letnia reżyserka Claire Denis patrzy zapewne na rzeczywistość pod katem własnych doświadczeń, stąd może taki a nie inny punkt widzenia. Jej filmowa wrażliwość może z jednej strony wynikać z feminizmu, a z drugiej z afrykańskiego pochodzenia.

Trudność filmu polega również na tym, że został on oparty na filozoficznym dyskursie "Fragmenty dyskursu miłosnego" Rolanda Barthesa, zrozumiałe że nie przekładalnym na język filmowy.

W Cannes, jak to w Cannes, film zyskał przychylność krytyków otrzymał nagrodę SACD w sekcji Directors’ Fortnight. W Polsce przeszedł bez echa na Warszawskim Festiwalu Filmowym. Wprowadzany do kina jest na ostatni weekend czerwca, co nie wróży mu najlepiej w kontekście posuchy kinowej na początku wakacji.

Zwiastun: