"Mając 17 lat" - od bójek do łóżka (ocena 4/10)

Film francuskiego reżysera André Téchiné. Reżyser wiekowy (73-letni), doświadczony, z inklinacjami do kina ambitnego.

W filmie "Mając 17 lat" dotyka problemów konfliktów nastolatków, trudności w wychowaniu, orientacji seksualnej i różnic społecznościowych.

Fabuła

Damian. Odludek. Kujon z dobrej rodziny. Matka - lekarka.

Thomas. Lubiany w szkole. Mieszkający na farmie. Dojeżdżający do szkoły.

Chłopcy się wybitnie nie lubią. Przy każdej okazji robią sobie na złość. Najchętniej by się pozabijali.

Pech chce że mama Thomasa jest chora i pomaga jej matka Damiana. W pewnym momencie wręcz sprowadza chłopca do siebie, żeby nie musiał dojeżdżać. Dwóch wrogów pod jednym dachem.

Chłopcy zresztą mają nie tyle problemy między sobą, ale bardzie z samym sobą.

Jak wszyscy w wieku 17 lat poszukują swojej drogi życia, próbują jakoś się odnaleźć w nieprzyjaznym środowisku.

Homoseksualizm

Od początku pachnie tym tematem, bo chłopcy niby się nienawidzą ... ale "kto się czubi, ten się lubi". Nie spoilerując trudno nie wyczuć tego już po kilkunastu minutach. Szczególnie, że każdy taki monotonny i nudnawy film wcześniej czy później zawiera motyw LGBT.

Wojna

W filmie jest jeszcze jeden wątek, który w pewnym momencie zaczyna dominować. Otóż ojciec Damiana jest żołnierzem przebywającym na misji wojskowej. Początkowo jest to o tyle istotne, że chłopiec czuje brak obecności ojca w domu. Ale jak wiadomo taka misja to też ryzyko, i w każdym momencie może się coś stać.

Tempo

Wolno, bo wolno, ale akcja się jakoś toczy. Zresztą dobrym zamysłem jest podział filmu na trzy ... trymestry (to odniesienie do ciąży matki Thomasa, który to fakt łączy nienawidzących nastolatków). Nie da się ukryć, że film jest zwyczajnie nudny, ale jak ktoś lubi się rozkoszować klimatami - to może się wciągnąć.